قوانین اسم در انگلیسی برای خاص و عام به این صورت می باشد. به دو دسته اساسی تقسیم می‌شوند: اسم‌های خاص (Proper Nouns) و اسم‌های عام (Common Nouns).

اسم‌های خاص (Proper Nouns):

در اینجا به برخی از قوانین اسم در انگلیسی درباره اسم خاص اشاره شده است که شامل:

• • این اسامی به افراد یا موجودات خاص، مکان‌ها، رویدادها و نام‌های دیگر که شخصیت معینی دارند، اشاره می‌کنند.
  • همیشه با حروف بزرگ آغاز می‌شوند.
  • معمولاً نمی‌توان آن‌ها را با افعال مثل a یا an همراه کرد.
  • مثال‌ها:
    • John (جان)
    • London (لندن)
    • Microsoft (مایکروسافت)
    • Christmas (کریسمس)
    • Pacific Ocean (اقیانوس ارام)
    • Mount Everest (کوه اورست)

اسم‌های عام (Common Nouns):

در اینجا به برخی از قوانین اسم در انگلیسی برای اسامی عام بیان شده است که شامل:

• • این اسامی به اشیاء، موجودات، احساسات و ویژگی‌های عمومی اشاره دارند.
  • معمولاً با حروف کوچک آغاز می‌شوند.
  • می‌توان آن‌ها را با افعال مانند “a” یا “an” همراه کرد.
  • مثال‌ها:
    • book (کتاب)
    • city (شهر)
    • dog (سگ)
    • happiness (شادی)
    • idea (ایده)
    • ocean (اقیانوس)

اختلاف میان این دو نوع اسم در این است که اسم‌های خاص به موجودات یا اشیاء خاص اشاره دارند، در حالی که اسم‌های عام به اشیاء یا مفاهیم عمومی اشاره دارند که می‌توانند چندین مثال از آن‌ها وجود داشته باشد.

اسامی به دو دسته اساسی تقسیم می‌شوند: اسم‌های ملموس (Concrete Nouns) و اسم‌های بی‌مادی (Abstract Nouns).

اسم‌های ملموس (Concrete Nouns):

• • این اسامی به اشیاء یا موجوداتی اشاره دارند که می‌توان آن‌ها را با حواس ما مشاهده کرد یا لمس کرد.
  • این اسامی می‌توانند مشاهده‌پذیر یا تجسمی باشند.
  • مثال‌ها:
    • book (کتاب)
    • table (میز)
    • car (ماشین)
    • tree (درخت)
    • cat (گربه)
    • house (خانه)

اسم‌های بی‌مادی (Abstract Nouns):

• • این اسامی به احساسات، ایده‌ها، وضعیت‌ها و مفاهیمی اشاره دارند که می‌توانند ملموس نباشند و نمی‌توان آن‌ها را با حواس ما مشاهده کرد.
  • این اسامی معمولاً مفهومی یا احساسی هستند.
  • مثال‌ها:
    • love (عشق)
    • happiness (خوشحالی)
    • courage (شجاعت)
    • freedom (آزادی)
    • knowledge (دانش)
    • beauty (زیبایی)

اختلاف اصلی بین این دو دسته اسم در این است که اسم‌های ملموس به اشیاء و موجودات مشاهده‌پذیر اشاره دارند، در حالی که اسم‌های بی‌مادی به مفاهیم، احساسات و وضعیت‌های بی‌مادی اشاره دارند که قابلیت مشاهده و لمس ندارند. برای مطالعه مقالات بیشتر حتما گرامر Too و Enough را مطالعه کنید.

قوانین اسم در انگلیسی برای اسامی مشتق و اصلی به این شکل می باشد. ممکن است به دو دسته اساسی اسم‌های مشتق (Derived Nouns) و اسم‌های اصلی (Base Nouns) تقسیم شوند.

اسم‌های مشتق (Derived Nouns):

برخی از قوانین اسم در انگلیسی برای سامی مشتق به صورت زیر می باشد:

• • این اسامی از دیگر کلمات یا اسامی دیگر ساخته شده‌اند.
  • معمولاً با افزودن پسوندها یا تغییراتی به اسامی اصلی ساخته می‌شوند.
  • ممکن است از اسم‌های اصلی به دست آمده باشند.
  • مثال‌ها:
    • Teach (آموزش) -> Teacher (معلم)
    • Act (عمل) -> Actor (بازیگر)
    • Friend (دوست) -> Friendship (دوستی)
    • Happy (خوشحال) -> Happiness (شادی)
    • Nation (ملت) -> Nationality (ملیت)

اسم‌های اصلی (Base Nouns):

برخی از قوانین اسم در انگلیسی برای اسامی اصلی به صورت زیر می باشد که شامل:

• • این اسامی بدون تغییر یا با تغییر اندک از ریشه‌ی خود به دست می‌آیند.
  • این اسامی معمولاً به عنوان مبنا برای ساخت اسم‌های مشتق استفاده می‌شوند.
  • مثال‌ها:
    • Teach (آموزش)
    • Act (عمل)
    • Friend (دوست)
    • Happy (خوشحال)
    • Nation (ملت)

قوانین اسم در انگلیسی بین این دو دسته اسم در این است که اسم‌های مشتق از اسامی دیگر یا کلمات ساخته شده‌اند، در حالی که اسم‌های اصلی بدون تغییر یا با تغییر اندک از ریشه‌ی خود به دست می‌آیند و به عنوان مبنا برای ساخت اسم‌های مشتق استفاده می‌شوند.